ساختمان پزشکان، جذابیت‌هایی دارد. اما از شخصیت پدر اقای روانشناس که اتفاقاً اصفهانی است، خوشم نمی‌آید. خیلی از جاها این شخصیت و کلاً روند داستان اعصاب خورد کن می‌شود. برای همین از اول خیلی سفت و سخت ننشستم به دیدن این سریال محبوب این روزها.
عاصی (IMDBو wikipedia) اما یک سریال درام ترکیه‌ای است محصول سال 2007. شخصیت‌های اصلی سریال، عاصی کشی اوغلو (دختر جوان بسیار زیبایی که دامپزشک است و باهوش و مغرور) و علی دوغان (مرد جوان خوش تیپی که آرشیتکت است و مغرور و متکی به نفس) هستند و ما در تمام قسمت‌ها درگیر جدال بین غرور و عشق این دو نفریم. شخصیت‌های فرعی هم البته هستند که به فراخور داستان، پررنگ و کمرنگ می‌شوند؛ جفت‌هایی که آن‌ها هم در فراز و نشیب عشق و غرور، متحول می‌شوند. همه‌ی اتفاقات سریال در شهر انطاکیه می‌افتد و قرارگاه اصلی شخصیت‌ها، دو مزرعه‌ی همسایه هستند. 
سریال در دو سیزن و برای کانال دی ترکیه ساخته شده اما الان در شبکه ام‌بی‌سی پرشیا روی آنتن است و این طور که نوشته‌اند در خاورمیانه محبوب شده. (+)
هر چند از سریال‌های خیلی طولانی خوشم نمی‌آید اما این سریال را دوست دارم. بعضی قسمت‌ها واقعاً خوش ساخت است. آدم حس می‌کند حتماً فیلم‌نامه‌اش را تیمی نوشته‌اند که بعضی قسمت‌ها این همه جذاب و درست است و بعضی قسمت‌ها، افتضاح. گاهی ریتم سریال به شدت تند است و گاهی خیلی کند. مثلاً صحنه‌ی خواستگاری اولیه‌ی امیر از عاصی واقعاً عالی بود. یعنی همان طور بود که از این دو شخصیت مغرور انتظار داشتیم. اما بعد، داستان‌های کشدار و معماهایی که خیلی ناگهانی و بی منطق حل می‌شدند، مدام کار را خراب کردند.