خبرنگار افتخاری نیویورک تایمز

1."مشترک گرامی،جهت دریافت فال حافظ روزانه، کلمه hafezرا به شماره 2030 ارسال نمایید.استفاده از سرویس به مدت 15 روز رایگان است."

این متن کامل و دقیق پیامکی است که یک ماه پیش از طرف شرکت مخابراتی "همراه اول" برایم ارسال شد. من هیچ وقت به پیامک‌های مثل این، چه از طرف ایرانسل و چه از طرف همراه اول، پاسخ نداده‌ام. اما نمی‌دانم چه شد که یک دفعه در دام این بازی افتادم.

2."مشتری گرامی، سرویس فال حافظ با معنی بر روی خط تلفن شما فعال گردید. به خاطر داشته باشید که سرویس به مدت 15 روز رایگان است. پس از این مدت، هزینه سرویس مورد نظر، طبق شرایط مندرج در سایت www.mobinone.mci.ir محاسبه خواهد شد. "

فال‌های حافظ تقریباً هر روز می‌رسیدند. و من نخوانده، می‌بستم‌شان!

3.عشق بازی ّ و جوانی ّ و شراب لعل فام**مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام       *فال شما حکایت از خوشی و لذت و دولت و سعادت و کامرانی است. شکرگذار خداوند باش. لحظات خوش زندگی را عنیمت بدان و همانگونه که خدا از شما دستگیری کرده است شما نیز از ضعفا و مستمندان دستگیری کنید تا بر برکت مال شما افزود شود.*

اصلاً حواسم نبود که 15 روز از 15 روز دوره‌ی رایگان گذشته. وقت نشده بود سر بزنم به سایتی که نوشته بودند و بفهمم چه طور می‌توانم از دایره‌ی این بازی خارج شوم. بالاخره امروز آدرس صفحه‌ را وارد کردم. چنین صفحه‌ای در سایت شرکت مخابرات همراه اول وجود ندارد. جست و جو در گوگل، من را به فروم‌ها رساند و بالاخره فهمیدم که برای قطع کردن سرویس فقط کافی است در یک پیامک، اول یک فاصله تایپ کنیم و بعد عبارت  hafez off را بنویسیم و  به 2030 بفرستم اما نفهمیدم که بالاخره در مدت 15 روز، هزینه‌ی پیامک‌ها چه طور محاسبه شدند!

اما از همه‌ی اینها گذشته، نحوه‌ی ارتباط شرکت ارتباطات سیار ایران (همراه اول) با مخاطبانش برایم جالب بود. به نوشتار پیامک‌ها توجه کنید. (هیچ دخل و تصرفی در نحوه‌ی نگارش نداده‌ام!) به نظر شما مثلاً به جای آن پیامک دوم، نمی‌توانستند بنویسند:

3َ."مشتری گرامی،سرویس فال حافظ با معنی بر روی خط شما فعال شد و به مدت 15 روز رایگان است. پس از این،می‌توانید با ارسال hafez off به شماره 2030،سرویس را منحل کنید.در غیر این صورت،هزینه‌ی سرویس به ازای هر روز --ریال محاسبه می‌شود."

جالب است بدانید که تعداد کاراکترهای دو پیامک 3 و 3َ مساوی است. ولی تفاوت‌شان این است که در 3َ حقه‌ی کثیفی نهفته نیست. صادقانه است و تمام اطلاعاتی که مخاطب به ان احتیاج دارد، به موجزترین حالت ممکن بیان شده.

امیدوارم شرکت ارتباطات سیار، به جای الگو گرفتن از شرکت معظم ایران سل در اخاذی از مشترکین بی‌نوا، به فکر یک تجارت پاک و ارائه‌ی سرویس‌های کاربردی و مفید بیافتد!

با تشکر،

مشترک گرامی

ساختمان پزشکان، جذابیت‌هایی دارد. اما از شخصیت پدر اقای روانشناس که اتفاقاً اصفهانی است، خوشم نمی‌آید. خیلی از جاها این شخصیت و کلاً روند داستان اعصاب خورد کن می‌شود. برای همین از اول خیلی سفت و سخت ننشستم به دیدن این سریال محبوب این روزها.

 عاصی (IMDBو wikipedia) اما یک سریال درام ترکیه‌ای است محصول سال 2007. شخصیت‌های اصلی سریال، عاصی کشی اوغلو (دختر جوان بسیار زیبایی که دامپزشک است و باهوش و مغرور) و علی دوغان (مرد جوان خوش تیپی که آرشیتکت است و مغرور و متکی به نفس) هستند و ما در تمام قسمت‌ها درگیر جدال بین غرور و عشق این دو نفریم. شخصیت‌های فرعی هم البته هستند که به فراخور داستان، پررنگ و کمرنگ می‌شوند؛ جفت‌هایی که آن‌ها هم در فراز و نشیب عشق و غرور، متحول می‌شوند. همه‌ی اتفاقات سریال در شهر انطاکیه می‌افتد و قرارگاه اصلی شخصیت‌ها، دو مزرعه‌ی همسایه هستند.

 

 

سریال در دو سیزن و برای کانال دی ترکیه ساخته شده اما الان در شبکه ام‌بی‌سی پرشیا روی آنتن است و این طور که نوشته‌اند در خاورمیانه محبوب شده. (+)

هر چند از سریال‌های خیلی طولانی خوشم نمی‌آید اما این سریال را دوست دارم. بعضی قسمت‌ها واقعاً خوش ساخت است. آدم حس می‌کند حتماً فیلم‌نامه‌اش را تیمی نوشته‌اند که بعضی قسمت‌ها این همه جذاب و درست است و بعضی قسمت‌ها، افتضاح. گاهی ریتم سریال به شدت تند است و گاهی خیلی کند. مثلاً صحنه‌ی خواستگاری اولیه‌ی امیر از عاصی واقعاً عالی بود. یعنی همان طور بود که از این دو شخصیت مغرور انتظار داشتیم. اما بعد، داستان‌های کشدار و معماهایی که خیلی ناگهانی و بی منطق حل می‌شدند، مدام کار را خراب کردند.

امروز توی راه برگشتن، هوس خرید زد به سرم.
یه خورده چیز میز خوراکی خریدم که بشه واسه عصرونه یه چیزای خوشمزه درس کرد یا صبحانه‌‌ی دلچسب خورد مثلاً...
بعد یادم اومد که یه زمانی یه کیلو تخم مرغ 25 تومن بود. هفتگی منم 25 تومن بود. تازه نونم یادمه مثلاً دو تومن و پنج زار یا یه همچین قیمتایی بود. زمانش دور نیستا!
یه زمانی نون باگت 400 تومنیِ الان، 75 تومن بود حتی. این یکیو که دیگه می‌دونین اصلاً زمانش دور نیس.
یه زمانی شیر 600 تومنیِ الان، گرون شده بود. شده بود 190 تومن به اضافه‌ی یه کبریت! ملت براش تو صف وای‌می‌سادن. ماهایی که برای شیر نرفته بودیم از یه طرف دیگه می‌رفتیم خرت و پرتامونو می‌خریدیم. یادمه قشنگ.
بعد تازه دلار 1000و خورده‌ای تومنی الان، 800 تومن بود. سکه نیم ربی و پارسیان، مارسیان اختراع نشده بود. می‌شد راحت یه ربی، نیمی، تمومی خرید. تو عروسیا هی سکه می‌دادن. ربی از تراول 50ای کمتر بود. تراول پنجاهی کلاس داش واسه خودش اونروزا. یادمه.

سه شنبه شب‌های رادیو هفت رو از دست ندین مخصوصاً اگه مثِ من پارسال همین روزا هر سه شنیه شب، تا 2 صبح بیدار بودین برای شنیدن دلخوشی هفتگی‌تون؛ سه شنبه شب‌های رادیو پیام با اجرای رشید کاکاوند. هر چند که من برنامه‌ی کاکاوند دوست داشتنی رو در رادیو پیام خیلی خیلی بیشتر دوست داشتم و این برنامه‌ی جدیدش عمراً به پای اون نمی‌رسه ولی خب بودنش بهتر از نبودنشه دیگه:)

مصاحبه‌ی منصور ضابطیان با رامبد جوان رو از دست ندین. هر چند خود منصور ضابطیان دیگه مث اون موقع‌ها نیست ولی گفت و گوهاش هر روز پخته‌تر و شیرین‌تر می‌شن. برای من که دیدنشون هم لذت بخشه هم یه جور کلاس درس;)

رادیو هفت این روزا تنها نقطه‌ی اتصال منه به دستگاه عریض و طویل صدا و سیمای عمو عزت اینا!