خبرنگار افتخاری نیویورک تایمز

به مناسبت سیزدهمین سال تاسیس اولین گروه کاریکاتوریستهای اصفهان، هشتمین سال تاسیس انجمن کاریکاتور و سومین سال تاسیس خانه‌ کاریکاتور اصفهان، از 3 تا 17 خرداد ماه 86، نمایشگاهی از آثار کاریکاتوریستهای جوان اصفهانی در کنار آثار اساتید کاریکاتور برپاست.

پنجشنبه، 3خرداد 86، ساعت 4 بعد از ظهر افتتاحیه نمایشگاه بود و جمعه، 5 خرداد86، ساعت 10 صبح، کارگاه کاریکاتور با محوریت کاریکاتور چهره.

شنبه، که می‌خواستم گزارش این نمایشگاه را برای روزنامه‌ی اصفهان زیبا، بنویسم و دوشنبه، که می‌خواستم گزارش دوم را برای هادیتونز بنویسم، سرچی کردم تا ببینم، کسی هم در این باره، چیزی نوشته یا نه؟!... در چندین سایت مختلف، خبر این نمایشگاه را دیدم(گل‌آقا، ایران‌کارتون، حوزه هنری اصفهان و...) ولی متاسفانه، هیچ "گزارشی" نبود . همه چند خط خبر کار کرده‌بودند و فقط وبلاگ مجله بچه‌ها گل‌آقا یک گزارش کوتاه نوشته‌بود که همین هم غنیمت است!

به این دلیل، یک تصمیم طوفانی گرفتم! دو گزارش متفاوت از این دو مراسم نوشتم. یکی گزارشی که در ستون ثابتم، در روزنامه‌ی اصفهان‌زیبا منتشر شد و دومی، گزارش تصویری و تحریری که برای پرشین کارتون کار کردم که دومی را بیشتر دوست دارم!

بخش‌هایی از دو گزارش:

۱-اصفهان‌زیبا:

اصولاً فضاهای فرهنگی، دوست‌داشتنی، پراز انرژی و زیبا هستند. در ستون جوان‌شهر این هفته می‌خواهم درباره‌ی یکی از این فضاها بنویسم. پنجشنبه و جمعه‌ی گذشته برای کاریکاتوریستهای اصفهانی، روزهای شیرین و نابی بودند.... چند وقت پیش در روزنامه‌ای مقاله‌ای منتشر شد درمورد جریان کاریکاتور اصفهان، که همه‌ی ما را عصبانی کرد. گفته بودند که کاریکاتور اصفهان، ضعف طراحی‌اش را با شعار سوژه گرایی می‌پوشاند. من کاملاً با این حرف موافق نیستم ولی به بچه‌های نسل جدید توصیه می‌کنم که طراحی هایشان را قوی‌تر کنند. البته باید توجه کنند که آثارشان به تصویرگری تبدیل نشود که این هم خطرناکه و چیزیست که در تهران خیلی وجود دارد...

۲-پرشین‌کارتون:

 ... دقیقه‌ی آخر جلسه، برنامه‌ی ویژه‌ای است. حسین صافی، برای نمونه، کاریکاتور چهره‌ی کاریکاتوریست شناخته‌شده‌ی اصفهانی، وحید شریفی، را می‌کشد و بعد از آن، کاریکاتوریستهای جوان، ول‌کن ماجرا نیستند! با خودم فکر می‌کنم که چه آدمهای شجاعی پیدا می‌شوند!
- یک نفر از خانم‌ها را هم بکِشید!
- خانم‌ها افسردگی می‌گیرند!
- نه! ما افسردگی نمی‌گیریم! و یکی از بچه‌ها سریع روی صندلی می‎‌نشیند، جمعیت دور کاریکاتوریست، سوژه و نوازنده‌ی صحنه جمع شده‌اند، هر چند دقیقه، نور فلاش و مادون قرمز دوربین‌ها روی صفحه کاغذ، سوژه و کاریکاتوریست می‌افتد و وقتی کار تمام می‌شود، یک عالمه ابراز احساسات مختلف! و تقاضا برای کاریکاتوری شدن بلند می‌شود!
 حسین صافی اصلاً دربرابر این همه تقاضا، ابراز خستگی نمی‌کند برای خودش هم یک بازی سرگرم کننده است! دو نفر دیگر هم کاریکاتوری می‌شوند و درحالی که هنوز بقیه در صف‌اند، «پایان کارگاه» اعلام می‌شود!   

گزارش کاملاً تصویری مراسم را در فتوبلاگ خبرنگار افتخاری نیویورک تایمز بخوانید.

--> آدرس محل نمایشاه: خیابان آمادگاه، رو‌به‌روی هتل عباسی، نقش‌خانه‌ی حوزه‌ی هنری-از ۳ تا ۱۷ خرداد ۸۶