صفحات 9 و 10اش را که همان اول باید خواند؛ 6 یادداشت با حال و هوای متفاوت به قلم محمد قوچانی. بعد یک عالمه مصاحبه و گزارش و یادداشت سیاسی هست تا می‌رسیم به صفحات 38،39،40 و 41 که زندگینامه‌ی یک چهره خبرساز را به ابتکاری‌ترین، سهل‌الخوان‌ترین و تعاملی‌ترین صورت ممکن، با عنوان «کردان؛ آن چه گفت، آن چه نگفت» منتشر کرده‌اند. بعد یک پرونده‌ی جالب با عنوان «پرسه در بانک اطلاعاتی پولدارها- وقتی بزرگان بازرگان می‌شوند» هست که خیلی خوب گردآوری شده. خب باز هم پرونده‌ها و گزارش‌های سیاسی با محوریت چهره‌هایی چون قاضی مرتضوی و بعد صفحات گزارشگران با موضوعات سینما، ادبیات، موسیقی، دانش و ورزش. باشگاه سیاستمداران را هنوز وقت نکرده‌ام که بخوانم ولی به نظر پر از حرفهای جالب می‌آید. صفحات باشگاه‌های روشنفکران، ژورنالیست‌ها، سینماگران، هنرمندان، نویسندگان هم بانمک و خواندنی‌اند. اما صفحات با تگ «کافه» جان می‌دهند برای خواندن توی سرویس دانشگاه. همه توجهات جلب می‌شود! مثلاً در مورد نمایشگاه هدیه تهرانی که این روزها همه حرف می‌زنند، پرونده ویژه کار کرده‌اند. کافه ستاره‌ها، کافه مد، کافه حادثه، کافه خاطره با مصاحبه‌ی ماشاالله شمس‌الواعظین و نوشته‌ای از مسعود بهنود درباره پیشاهنگی، کافه شعر و قصه و کافه کارتون که آقای ساندویچ چلچراغ، بزرگمهر حسین پور، زحمتش را کشیده!
خلاصه این که می‌توانید حدس بزنید که چه قدر شماره‌ی خوبی بوده که من را وادار کرده این موقع شب، بیایم بنشینم و درباره‌اش بنویسم! خوب بود واقعاً:) یک عالمه لذت بردم. یک عالمه ایده گرفتم از نحوه چیدمان و صفحه‌آرایی‌شان، از مدل گزارش‌ها و مصاحبه‌ها و از زاویه‌ی دیدهایشان و البته باید تاکید کنم که جای یک پرونده ویژه «خانه» و آن پیام‌های بازرگانی رستورانی جناب پرویز گیلانی و آن «میهمانی زنانه»های دلنشین آمنه شیرافکن و مریم شبانی خالی بود خیلی.