خبرنگار افتخاری نیویورک تایمز

نشد سکوت کنم!
راستش را بخواهید دوستان! برای من به شخصه نه استدلال‌های(؟!) خانم رهنورد* مهم است نه بحث‌های دیگران بر سر اینکه «آیا تقلب شده یا نه؟!»
به نظرم اینجا همان استدلال شیخ، «تورم را نن جون منم میفهمه»، هم جواب می‌دهد! من این روزها از تمام شنیده‌ها و دیده‌ها و تجربیاتم به روشنی به این نتیجه می‌رسم که دولتی که 24 میلیون رای دارد، با مردمش این طور رفتار نمی‌کند. دولتی که مطمئن است 24 میلیون رای واقعی دارد، این طور فضای خفقان ایجاد نمی‌کند.

استدلال های هیچ سیاستمداری در اثبات وجود/عدم وجود تخلف در انتخابات، برای من مهم نیست. من دارم سایتهای فیلترشده؛ قطع شبکه اس‌ام‌اس؛ پارازیت روی ماهواره‌ها؛ عدم امکان تماس با خارج از کشور؛ زن همسایه که رفته بوده خرید که گاز اشک‌آور زده‌اند و حالا صدایش در نمی‌آید؛ آن آشنا که گاز اشک‌آور انداخته بودند توی خانه‌اش به تصور اینکه مردم به داخل خانه او فرار کرده‌اند و زن و بچه کوچک داخل خانه تا سر حد مرگ ترسیده بودند؛ عکس‌های کشته‌شدگان و زخمی‌ها و فضای سرد و تاریک و رعب‌آور شهر را می‌بینم. من دارم لغو امتحانات دانشگاه و تلاش مسخره‌ی رسانه‌ی مثلا ملی را برای عدم پوشش اتفاقات جامعه و محدود کردن «اغتشاشات» به پایتخت می‌بینم. من دارم در همین فضای افسرده و وحشت‌زده هر روز زندگی می‌کنم. من دارم شکاف بین حکومت و ملت و دو دسته شدن و بی‌اعتمادی مردم نسبت به همدیگر و وقاحت افسارگسیخته را عمیقاً درک می‌کنم. برای من نه سیاستمدارهای دو طرف و بازی‌های شرم‌آورشان مهم است و نه استدلال‌ها و دروغ‌هایی که به هم می‌بافند.
من این روزها را دوست ندارم. همین:(

*:اشاره به مصاحبه اخیر زهرا رهنورد با یک رسانه خارجی و سر و صداهای پیرامون آن.