چهارشنبه سوم مهر ۱۳۸۷ - 17:43 - nafise -
7 صبح اولین روز سال تحصیلی می‌روم دانشگاه! آفتاب زده و حس صبح زود ندارد. خیابان شلوغ است. بچه‌ها با فرم‌های مدرسه، همه جا هستند. مادرها دست بچه‌ها را گرفته جلوی سوپر مارکت‌ها تجمع کرده‌اند. بعضی‌ها منتظر سرویس‌اند. بعضی‌ها...حس خوبی دارم. دختربچه‌ها با مانتو و مقنعه‌های زرد و صورتی و آبی و سبز و کیف‌های رنگارنگ با مدل‌های عجیب و غریب می‌آیند از جلویم می‌گذرند و من به همه‌شان لبخند می‌زنم!
یاد خودم می‌افتم.
یاد دبستان بزرگمان که صبح اول مهر طوسی و سفید و مشکی می‌شد! یاد خانم نوری که قدبلند و چاق بود و وقتی راه می‌رفت یاد اردک می‌افتادم! یاد خانم کلانتری که دوستش داشتم. با بچه‌ها برای روز معلم برایش سکه خریدیم و کلاس تقسیم شد به دو گروه سرود و با عشق برایش خواندیم. یاد خانم گلچهره جوانمردی که مدیر چاق و کوتاه و مهربانمان بود و من که دوستش داشتم، اصرار می‌کردم اسم خواهر کوچک که تازه به دنیا آمده بود را گلچهره بگذاریم! دبستان برایم یعنی فریناز قارون و ریحانه علیخانی و ساناز سیدرصاف و دوقولوهای پردیس و پگاه و ارگ و بستنی دوقلو و خانم ناظم سیبیلو و مبصر کلاس سومی‌ها شدن و شیما که یکی یکدانه بود و لوس و کلاس چهارم، باهاش قهر کردم!
یاد راهنمایی و تیم هندبال و آمادگی جسمانی و کاملیا و شهره و ناهید اسماعیلیان و فریده بهارزاده و فریبا و نیکو و رها و ساناز و موهای چتری‌اش و خانم داوودیان که معلم ریاضی بود و عشق بچه‌ها و خانم عزیزی که عشقم بود و معلم زبان! و چه قدر مسابقاتی که پنجشنبه‌ها داشتیم و ورژن انگلیسی «مسابقه هفته» بود، را دوست داشتم. هنوز گل‌سری را که در یکی از مسابقه‌ها بردم، با عشق نگه‌داشته‌ام!
یاد دبیرستان که پر از شور و نشاط و آرزو و عشق و عجیب و دوست‌داشتنی بود. حداکثر تخلف متصورمان ابرو برداشتن بود، نه موها را افشان می‌کردیم و مانتوهای به شدت تنگ می‌پوشیدیم. نه خبری از کل‌کل سر گوشی موبایل و تعداد بی‌اف بود! ساده بودیم و روشنفکر و پرشر و شور!
|+|موضوع مطلب: روزنوشت‌های مناسبتی
|+|به اشتراک گذاری: ۱مرتبه
|+|لینک‌دهنده‌ها: بازنگار، دودردو
| ! |فضولی بلامانع است: فید وبلاگ/ من در: فیس‌بوک، توییتر، فرندفید، گودر
|+|لینک‌های مرتبط: دلم خواست برم مدرسه!(زهرا اچ‌بی)