خبرنگار افتخاری نیویورک تایمز

این سومین «اولین پست سال جدید» است که در این وبلاگ می‌نویسم. امسال اعلام رسمی نموده‌بودم که عیدی خواهم داد. عیدی وبلاگی هم مزه‌ی خودش را دارد!... اولین سورپرایز: ترانه معروف و محبوب «یه توپ دارم قلقلیه» است که من و عقشولی‌ام*، با هم خوانده‌ایم! خودم خیلی دوسِش دارم. بفرمایید گوش بدهید!... و اما دومین عیدی... چند عکس زیبا از این روزهای اصفهان. این روزها زاینده‌رود به یمن ورود مسافرین نوروزی**، پرآب است. پارکها جان تازه‌ای گرفته‌اند و همه چیز سبز و قشنگ و بهاریه... دیدن زاینده‌رود پر از پرنده یکی از ناب‌ترین و لذت‌بخش‌ترین صحنه‌هایی است که برای همیشه در ذهن آدم ماندگار می‌شود... سالی سبز، سرشار از شادی، عشق، امید، نوآوری و شکوفایی برایتان آرزو می‌کنم. عیدتان مبارک!...

      

   

امسال برای مراسم تحویل سال، شبکه 5 را می‌دیدیم. هرچند سال تحویل با صدای رشیدپور و بدون صدای خوش‌آهنگ توپ، حس مسخره‌ای داشت ولی خب ما امیدواریم این حس مسخره تا آخر سال ادامه پیدا نکند!...
*:«عقشولی» همان «عشقولی» است البته اولی کلمه اختراعی «امیرمهدی ژوله» در کتابش «یادداشتهای یک کودک فهیم» است و دومی، کلمه اختراعی امیرمهدی ژوله در فیلمش «شبهای برره» است!
**: امسال مسافرین نوروزی زیادی امده‌اند ولی خیلی هم شلوغ نیست. شهرداری حسابی به فضای سبز رسیده و جابه‌جا روی رودخانه، قایقرانی دایر شده. خلاصه سفر عیدانه‌ی اصفهان هم کیف خودش را دارد. از ما گفتن بود!

لینکهای مرتبط:1-نوروز بی‌ساز و دهل و پیام احمدی‌نژاد  2-هفت سین در کاخ سفید!  3-هفت‌سین خانواده دانشجویان زندانی در مقابل زندان اوین  4-هفت‌سین در عمق خلیج فارس  5-صداي توپ مرواريد در تحويل سال 87 هم خاموش ماند.  ۶-سبزه های کله ای!-کاریکاتوری از بزرگمهر حسین پور  ۷-آلبوم عکسهای اصفهان(آخر زمستان-اول بهار)  ۸-هفت سین ات را در کدام کشور چیده ای؟!(مطلب خودم برای ویژه نامه عید پارسال اصفهان زیبا)